ای بـا خـبـر ز درد نـهـانت خـدای تـو          نَـبـود سـزای گـوشـۀ تـبـعـیـد جـای تو

زنـدان تـوست سیـنـۀ سـیـنای معـرفت          موسـایی و هـزار چو موسی گـدای تو

ای نـاخـدای کـشـتـی دین کـز اراده ات          خـاک نـمـور، نـیـل شود زیـر پـای تو

آری اگـر اراده کـنـی، ایـن سـیـاه چال          بـهـتـر شود ز باغ و گـلستان برای تو

ای کـرده اخـتـیـار بـلا را به جان خود          شـیـعـه فـدای غربت و درد و بلای تو

اعجاز عشق مـوسیِ عـمران ندیده بود           زنجـیـر می شود یدِ بیـضا به پای تو

مـعـبـود بسکه طالب سوز صدات بود          میخواست روز و شب شنود ربّـنـای تو

خَلّصنی یارب تو چو عجّل وفاتی است          شد مستـجـاب گوشـۀ زنـدان دعـای تو

صورت به خاک می نهی و ناله میکنی          قــربــان اســتـغـاثــه و آه و نــوای تـو

ای پـیـکـر تو با غـل و زنـجـیـر آشـنا          مثـل اسـیـر شـام چکـد خـون ز پای تو

این سـجـده گاه، عـاقـبـتش قـتـلـگـاه شد          زنـدان بهـشت و چـاه بـلا کـربـلای تو